Ruch Pomocników Matki Kościoła

 W naszej parafii 25 marca 2022 w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, oficjalnie zostało przyjęte 10 osób do Ruchu Pomocników Matki Kościoła i tym sposobem Ruch Pomocników Matki Kościoła zaczął istnieć w naszej parafii. Grupa jest otwarta, kto by chciał można do tego ruchu się dołączyć. 13 maja 2022r. zostało przyjete 7 osób, a 8 grudnina 2022r. kolejne 4. Liderem tej grupy jest p. Marzena Proc. 

Historia i cel istnienia Ruchu Pomocników Matki Kościoła

12 września 2021 r. odbyła się beatyfikacja Sługi Bożego księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski,  którego Ojciec Święty Jan Paweł II nazwał  Prymasem Tysiąclecia.

Ksiądz Prymas obejmował rządy Kościoła w Polsce w 1948 r.,  w czasach wyjątkowo trudnych, kiedy komunistyczne władze naszego kraju rozpoczęły walkę z Kościołem, robiono wszystko by wykorzenić wśród Polaków wiarę katolicką, a młodzież i dzieci wychować w duchu ateistycznym. Władze państwowe chciały uzależnić od siebie duchowieństwo oraz decydować o obsadzaniu stanowisk kościelnych. Na tych, którzy nie chcieli się podporządkować czekały więzienia, sfingowane procesy, a nawet wyroki śmierci. Nastąpiły aresztowania biskupów, księży, sióstr zakonnych. W nocy z 25 na 26 września 1953 władze komunistyczne aresztowały również Prymasa Polski. Więziony był przez trzy lata kolejno w Rywałdzie Królewskim, Stoczku Warmińskim, Prudniku Śląskim i Komańczy.

 W lutym 1953 roku,  jeszcze przed uwięzieniem, wobec nasilających się prześladowań Kościoła  Prymas Wyszyński wypowiedział znamienne słowa słowa: “Wszystko postawiłem na Maryję”. Po uwięzieniu  dojrzewała w nim myśl o oddaniu się Jej w niewolę, aby wyprosić u Jezusa wolność dla Kościoła w Polsce, zrozumiał bowiem, że jeżeli ktoś zdoła uratować Polskę katolicką,  to właśnie Niewiasta obleczona w słońce. 8 grudnia 1953 r., w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP dokonuje aktu osobistego oddania się Matce Bożej w Jej macierzyńską niewolę miłości.

Trzy lata więzienia były dla prymasa czasem oderwania od Kościoła, ale również czasem łaski. To właśnie w więzieniu powstaje tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu, które mobilizowały wiernych, by poszli za Maryją do walki o nierozerwalność małżeńską, ochronę życia poczętego, troskę o biednych, walkę z pijaństwem, kształtowania w sobie cnót, takich jak wierność, pracowitość, sumienność, wyrzeczenie się siebie.

26 sierpnia 1956 r. milionowa rzesza pielgrzymów przybyła na Jasną Górę, by złożyć Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego w łączności z uwięzionym prymasem, który składał je w tym czasie w Komańczy. To wydarzenie, które spotkało się z tak szerokim przyjęciem wśród wiernych, utwierdziło prymasa w przekonaniu o słuszności drogi maryjnej.

Dokładnie rok później 26 sierpnia 1957 roku z inicjatywy prymasa rozpoczyna się Peregrynacja kopii Obrazu Matki, Bożej Częstochowskiej po wszystkich parafiach w całym kraju, spotkanie z Matką  czyni cuda w duszach ludzkich, wiele osób się nawraca, po wielu latach przystępuje do sakramentów świętych .

Również w więzieniu powstał program Wielkiej 9-letniej Nowenny, czyli programu wielkich rekolekcji Narodu Polskiego przygotowującej do Milenium Tysiąclecie Chrztu Polski. Wszystkie te inicjatywy zmierzały do jednego, do oddania całej Polski w macierzyńską niewolę Maryi za wolność Kościoła w Ojczyźnie i w świecie, a dokonał tego Episkopat Polski w imieniu narodu podczas uroczystości milenijnych na Jasnej Górze 3 maja 1966 r.

Prymas stawiał Maryję za wzór prowadzący do Chrystusa, który jest w centrum Kościoła. Widział w Maryi Matkę Boga i matkę każdego człowieka. To z jego inicjatywy i inicjatywy polskiego Episkopatu na zakończenie Soboru Watykańskiego II papież Paweł VI, uroczyście ogłosił Maryję Matką Kościoła.

Stefan Wyszyński rozumie, że tylko osobiste zaangażowanie wiernych na rzecz Kościoła może przynieść wielkie owoce wszystkich wcześniejszych inicjatyw,  pragnie zachęcić wiernych do odpowiedzialności za Kościół i służbę na rzecz Kościoła, dlatego 26 sierpnia 1969 roku listem założycielskim powołuje ruch Pomocników Matki Kościoła.

Wsłuchajmy się  we fragmenty tego listu,  są w nim zawarte słowa aktualne także i dziś,  skierowane w sposób szczególny do każdego i każdej z nas:

Pragnę dziś otworzyć serce swoje przed wami, aby wam odsłonić tajemnicę mocy trwania Kościoła Chrystusowego w ojczyźnie naszej. Pragnę wam wyznać swoją wiarę w to, że tę moc trwania zawdzięczamy « obecnej w misterium Chrystusa i Kościoła » Bogurodzicy. Pragnę was zaprosić do współdziałania – w duchu tej wiary i ufności – w dziele wprowadzania w życie naszych Ślubów Jasnogórskich i zobowiązań, płynących z Milenijnego Aktu Oddania się narodu Matce Chrystusowej w macierzyńską niewolę miłości za wolność Kościoła w świecie i w ojczyźnie naszej. Akt ten domaga się od każdego nas świadomej odpowiedzialności za Kościół Chrystusowy. Oczekujemy takich ludzi, którzy obok spraw osobistych, dostrzegać będą wielkie problemy ogólne, rozszerzą swoje serca i w poczuciu odpowiedzialności za Kościół i za katolickie oblicze Polski, podejmą dzieło współpracy apostolskiej przez modlitwę, ofiarę i działanie, którzy staną się « Pomocnikami Maryi » na rzecz Kościoła i Jej Syna.

Co to znaczy, że mam być « Pomocnikiem Maryi » dla sprawy Chrystusa i Kościoła na ziemi?

Od chwili, kiedy sobie to uświadamiam i na to się decyduję, oddaję się osobiście Maryi, Matce Kościoła, w Jej macierzyńską niewoli miłości za kościół Chrystusowy. Odtąd wszystko czynić będę z Maryją. Postaram się akt oddania powtarzać jak najczęściej, nawet codziennie. Oddając się w Jej macierzyńską niewolę, oddaję Maryi moją wolę, aby używała mnie według swojej świętej woli, dla dobra Kościoła. Do Niej będę się często zwracać, od Niej wszystko zaczynać, z Nią sprawę każdą przeprowadzać. Poznawać będę tajemnicę życia Matki Chrystusowej i naśladować Jej cnoty.

Sprawy Kościoła Chrystusowego staną się odtąd moimi osobistymi sprawami. Będę coraz głębiej poznawać Kościół, interesować się jego życiem i potrzebami; – coraz goręcej Kościół miłować, słuchać Ojca Świętego, biskupów i kapłanów; służyć Kościołowi i pomagać mu modlitwą, ofiarą, cierpieniem i pracą. Każde cierpienie Kościoła, każda jego udręka i prześladowanie są odtąd moim osobistym cierpieniem. Pragnę z Kościołem współczuć i współcierpieć, biorąc na siebie jego ciężary, jak Szymon Cyrenejczyk Krzyż Chrystusa. Chcę wspierać Kościół w każdej potrzebie, brać żywy udział w troskach Ojca Świętego i biskupów polskich, oraz moich duszpasterzy parafialnych. Będę ich wspierać przez moją modlitwę, czyn chrześcijański i apostolstwo.

Oddając się Maryi za Kościół święty, pragnę odtąd pomagać każdemu człowiekowi, jako mojemu bratu. W każdym dostrzegę Chrystusa, pamiętając na słowa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, mnieście uczynili”. Chcąc pomagać Kościołowi, pomogę każdemu człowiekowi. Zapragnę i wszystko uczynię, aby w każdym z nich żył Chrystus przez łaskę uświęcającą, aby każdy był naprawdę żywym Kościołem. Wypracuję w sobie zwyczaj pomagania człowiekowi w każdej jego potrzebie, najbardziej codziennej, zwykłej, ludzkiej.

Pragnę również nieść pomoc mojej ojczyźnie, ubezpieczając wiarę przyszłych pokoleń i chrześcijańską kulturę narodu w dłoniach Królowej Polski.

Zastanów się, może  właśnie dziś Matka Boża pragnie także ciebie zaprosić do tego byś stał się Jej pomocnikiem. Pomocnikiem Kościoła może zostać każdy, bez względu na wiek, czy stan zdrowia, pomocnikiem może zostać nawet osoba, której wydaje się, że jest daleko od Boga i Kościoła. Najważniejszym jest akt ofiarowania się Matce Bożej, bo dzięki niemu stajemy się Jej własnością a Ona zrobi wówczas wszystko by przemienić nasze życie duchowe i uzdolni nas do walki z grzechem naszej duszy.

Pomocnikiem Matki Kościoła może zostać każdy, kto tylko zechce na wzór Maryi przyjąć postawę służby dla dobra całego Kościoła, a więc służyć Jezusowi Chrystusowi, pasterzom Kościoła, ale także wszystkim wiernym, zaczynając od tych najbliższych. a więc rodzicom, dzieciom, braciom, siostrom, sąsiadom, znajomym, koleżankom w pracy, ale także nieznajomym, w szczególności osobom będącym w potrzebie, osobom przeżywającym najróżniejsze trudności, kryzysy wiary, oddalonym od Kościoła poprzez grzech, nałogi.

Najczęściej dzieje się tak, że Maryja stawia na naszej drodze poszczególne osoby, którym pragnie byśmy pomogli. Może to być modlitwa, rozmowa, ofiarowane cierpienie, post, dobry uczynek, czasami wsparcie w trudnej sytuacje, a czasami wystarczy rozmowa, czy ciepły uśmiech.  

Dzięki temu, że oddaliśmy się Matce Bożej, wszystko co  czynimy składamy w Jej ręce, a dopiero Ona oddaje je Jezusowi Chrystusowi, wówczas nasz, często bardzo  lichy dar, nabiera dużo większej wartości w oczach Bożych i dostajemy gwarancję, że zawsze będzie przyjęty.  

Maryi można i należy ofiarowywać wszystko, wszystkie czynności dnia codziennego, wszystkie trudności, cierpienia, choroby, których doświadczamy każdego dnia. Ważna jest  jest modlitwa, a zwłaszcza różaniec, Szczególną moc ma  Msza święta, przyjęta komunia i  adoracja Najświętszego Sakramentu. Wszystko to ofiarowane z miłością stanowi dla Maryi dobro, które może rozdzielać tym, którzy jej potrzebują np. osobom uwikłanym w grzechy czy nałogi, by mogły z nich się wyzwolić, duszom w  czyśćcu cierpiącym, by mogły przejść do Nieba.

 Najważniejszą wartością dla osoby oddającej się Matce Bożej jest to, że Maryja prowadzi ją ku świętości. Dlatego jeśli tylko czujesz w swoim sercu delikatne poruszenie, zaproszenie Matki Bożej, to nie wahaj się zostać Jej pomocnikiem.

W naszej parafii 25 marca 2022 czyli w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego oficjalnie zostały przyjęte osoby do Ruchu Pomocników Matki Kościoła. Grupa jest otwarta, kto by chciał można do tego ruchu się dołączyć. Z inicjatywy tej grupy będzie też możliwość odmówienia Różańca we wspólnocie oraz z innymi grupami modlitewnymi w kaplicy w Telatynie tuż po Mszy Świętej pierwszosobotniej. I to jest pierwsze zadanie dla Ruchu Pomocników Matki Kościoła w naszej parafii - prowadzenie tego Różańca.

Założycielem wspólnoty

Pomocników Maryi Matki Kościoła

jest Błogosławiony  Kardynał Stefan Wyszyński

Prymas Polski (1901-1981).

26 sierpnia 1969 roku, na Jasnej Górze poprzez odczytanie listu - powołał ruch do życia: „Prymas Polski wzywa ludzi dobrej woli do pomocy Kościołowi i chrześcijańskiej Ojczyźnie przez Bogarodzicę, Matkę Kościoła”. Pragnął, aby Pomocnicy wsłuchiwali się w głos Kościoła i Jego Pasterzy, przyjmując to, czym żyje Kościół jako swoje zadanie. Mają pomagać, ale pomagać z Maryją i tak jak Maryja. Mają ewangelizować z Nią i tak jak Ona.

„Zwyciężyłaś – zwyciężaj ”!!! – to hasło Pomocników Matki Kościoła.

Jest to ruch duszpasterski, którego członkowie pomagają Kościołowi w jego posłudze i służą Ojczyźnie przez Bogarodzicę, jego Matkę.

RUCH CHARAKTERYZUJĄ:

POMOCNICZOŚĆ: to bezinteresowna gotowość niesienia pomocy Ojczyźnie, Kościołowi i drugiemu człowiekowi, odnosząca się z szacunkiem do bliźnich

MARYJNOŚĆ: oddanie siebie, całego życia Maryi. Oddanie szczególnej Czci Bogarodzicy poprzez modlitwę.  Pomocnik wszystko co robi, czyni z Maryją, przez Maryję i dla Maryi !

KOŚCIELNOŚĆ (eklezjalność): stanowi zadanie dla każdego Pomocnika, jest pobudzaniem świeckich katolików do odpowiedzialności za Kościół, Ojczyznę i drugiego człowieka.

CEL ZAŁOŻENIA PMK:

W liście pasterskim do ludzi Prymas kieruje się z prośbą o pomoc dla Kościoła przez Maryję.

Wszyscy ochrzczeni mają obowiązek a p o s t o l s t w a.

Najlepszym wzorem jest Maryja, która oddanych sobie ludzi kieruje trudną drogą.

Ruch PMK posiada swój statut.

Podstawowe informacje o Ruchu:

- Statut Ruchu

- List założycielski

- Milenijny Akt Oddania

- Historia

- Inne dokumenty i materiały, można znaleźć na ogólnopolskiej stronie Pomocników Matki Kościoła   

www.ruchpmk.pl